Een interview met Anja Visser-Nieraeth
Hoe is de geestelijke verzorging ooit op je pad gekomen?
Toen ik mijn promotieonderzoek deed naar de rol van spiritualiteit bij het omgaan met kanker, aan het Helen Dowling Instituut, kwam ik er pas achter dat geestelijk verzorgers bestonden. Naar aanleiding van mijn onderzoek werd ik ergens in 2010 uitgenodigd voor een uitwisseling met onderzoekers op het gebied van spiritualiteit en palliatieve zorg en ontmoette ik, onder andere, Wim Smeets. Mijn 'echte' introductie in de geestelijke verzorging kwam denk ik pas toen ik in Groningen onderwijs mocht geven aan de (pre)masterstudenten in 2015. Toen leerde ik pas echt goed wat het beroep inhoudt.
Hoe wens je de organisatie de komende jaren, in jouw rol als voorzitter van de TC, door te ontwikkelen?
De SKGV is de afgelopen jaren sterk geprofessionaliseerd. Deze ontwikkeling moeten we denk ik doorzetten. Het register is enorm gegroeid sinds 2019 en heeft een sterkere plaats gekregen in de kwaliteitsborging van de geestelijke verzorging. Dat is een verantwoordelijkheid die we omarmen en serieus nemen.
'In mijn vijf jaar als lid van de toetsingscommissie en de OIO ben ik echt van de SKGV en de commissies gaan houden'
Wat drijft je om deze rol te vervullen?
In mijn vijf jaar als lid van de toetsingscommissie en bijna net zo lang van de commissie OIO ben ik echt van de SKGV en de commissies gaan houden. Niet alleen zijn het super fijne teams om in te werken, waarin we allemaal het beste voor hebben met het beroep en met elkaar, ik leer ook elke keer weer heel veel over het beroepsveld door de brede representatie van de werkvelden, denominaties, en aanverwante organisaties in de SKGV. Die kennis en ervaring neem ik ook weer mee in de opleiding van de studenten aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Wat zijn jouw ochtendrituelen?
Als ik 's ochtends opsta neem ik altijd eerst een koude douche. Mijn ontbijt bestaat altijd uit havermout met appel en chocolade snippers, met een kop koffie daarbij. Ik neem de tijd om dat op te eten, want ik ben niet echt een ochtendmens. Zo kan ik rustig en verfrist de dag beginnen.
Wat is dé tip om je hoofd leeg te maken na een drukke of intensieve dag?
Bewegen. Ik reis met de trein van en naar mijn werk; even lopen naar en van het station zorgen ervoor dat ik mijn hoofd wat kan laten rusten. En na het eten doe ik een half uurtje Essentrics; even heel mijn lijf gebruiken en rekken.
Welk boek moet iedere geestelijk verzorger volgens jou gelezen hebben?
Oef, moeilijk te zeggen. Ik ben vooral een fictie lezer. Een boek wat veel indruk op me heeft gemaakt is Zolang de citroenbomen bloeien van Zoulfa Katouh. Dat gaat over de oorlogen in Syrië door de ogen van een jonge vrouw. Het heeft me heel veel geleerd over wat het kan betekenen om in de huidige tijd in een oorlogssituatie op te groeien en hoe moeilijk de keuze om te vluchten kan zijn.